Książka jest historią nieoficjalną, nawiązującą do popularnej i znanej gry „Among Us”. Opowiada o dziesięciorgu astronautach, którzy zajmują się zadaniami na statku zwanym Skeld. Wszystko zaczyna się komplikować, gdy znajdują ciało jednego ze swoich towarzyszy.
Już od pierwszych stron powieść zaczyna wciągać tym, że utożsamia nas z głównym bohaterem, Valdemarem. Razem z nim chodzimy po statku i obserwujemy, jak wykonuje swoje zadania.
Valdemar jest narratorem pierwszoosobowym, możemy zrozumieć jego tok myślenia i problemy, z którymi się zmaga. Szybko czytało mi się tą książkę, gdy patrzyłam jego oczami. Dzięki temu w pełni zrozumiałam też jego relację z resztą załogi.
Historia wywołała u mnie wiele emocji, które pojawiały się podczas jej lektury. Był to śmiech, zdenerwowanie, przerażenie i zaskoczenie. Wszystkie te elementy bardzo miło mnie zadziwiły. Zakończenie na pewno niejednego z Was wprawi w osłupienie. Początkowo sceptycznie podchodziłam do tej powieści, ale miło się zaskoczyłam.
Będzie się dobrze czytało książkę osobie, która zna i gra w Among Us. Niekiedy są momenty, których normalny czytelnik by nie rozumiał.
Pozytywnie zaskoczył mnie wątek z wprowadzeniem zarazy jako powodu zgonów astronautów. To zmieniło mój pogląd na grę i z zapartym tchem czytałam dalej. Znajduje się tu wiele wątków, które dla graczy byłych, jak i obecnych, okażą się prawdziwymi smaczkami.
W powieści porusza się także wątek rodziny, który chwycił mnie za serce. Bardzo ogarnęła mnie przeszłość Valdemara. W pewnym stopniu byłam w stanie go zrozumieć.
Myślałam, że to będzie zwykła opisana gra, w którą możemy zagrać w Among Us. Zostałam zaskoczona tym, jak dobre są tutaj wątki, świetnie wykreowane charaktery i sam główny bohater.
Podsumowując, gorąco polecam książkę tym, którzy znają grę Among Us i tym, którzy chcą poznać grę. Po przeczytaniu pierwszych stron nie będziesz mógł przestać.
