Myśląc Kora, myślę Artystka. Jej utwory towarzyszą mi prawie codziennie w różnych nastrojach i odsłonach. Od jej odejścia mijają 4 lata. Tak jak wiele osób wypowiadających się w książce pamiętam ten dzień bardzo dobrze. 28 lipca 2018 roku, zaćmienie Księżyca, szał niebieskich ciał.

 Publikacja pozwala spojrzeć na nią oczami jej bliskich, przyjaciół, fanów, z którymi rozmawia Beata Biały. Opowiadają o Artystce, Przyjaciółce, Kobiecie, która wymykała się wszelkim schematom i konwenansom. Z ich wypowiedzi wyłania się wielobarwny obraz osoby bardzo trudnej do opisania. Dzięki mnogości rozmówców jest pełniejszy, bardziej wiarygodny, a zarazem niesamowicie ciekawy. W osobach mówiących wyczuwa się emocje, jakie żywili wobec Kory. Te wszystkie elementy sprawiają, że wspomniany zbiór tworzy bardzo dobry pomysł na biografię.

Kunszt autorki w prowadzeniu wywiadów jest bez wątpienia elementem czyniącym tę książkę tak wartościową. Beata Biały wie, z kim i o kim rozmawia. Można zauważyć rozwiniętą uważność na rozmówcę i świadomość osoby, o którą pyta oraz relacji z nią. Dzięki temu można wyczuć fascynację Korą, czułość, jaką ją darzono oraz od niej otrzymywano, jak również tęsknotę za nią. 

Słońca bez końca… będą także gratką dla odkrywców historii polskiego rocka. Wypowiadają się tu członkowie i menedżerowie zespołu Maanam, ujęta jest także jego historia od powstania do rozpadu oraz jak  przebiegała solowa kariera Kory. Oprócz spotkania z niebanalną Artystką dostajemy też tło polskiej branży muzycznej oraz przemian społecznych, w jakich działał Maanam i jego Liderka.

Z wielką przyjemnością przyznam, że dawno żadnej biografii nie czytało mi się tak dobrze. Z każdej rozmowy wyłoniła się inna Kora. Wciąż możliwa do rozpoznania, jednak trudna do uchwycenia. Mnogość perspektyw wzbogaca to, co do tej pory wiedzieliśmy o Oldze Jackowskiej. Napisała i opowiedziała o sobie dużo, teraz opowiedzieli o niej jej bliscy, którym tak jak wielu z nas Jej brakuje. Od czterech lat…