Szósty tom cyklu Orki i Gobliny to dynamiczna i mroczna opowieść osadzona w uniwersum Świata Akwilonu, przedstawiająca losy dziwnej drużyny, której członkowie gotowi są oddać życie za siebie nawzajem.
Komiks skupia się na tytułowym bohaterze Ayraaku, orczym kapitanie i oficerze kompanii najemników zwanej Żelazny Kieł. Historia rozpoczyna się w momencie, gdy Ayraak wraz ze swoim oddziałem otrzymuje nowe, wyjątkowo ryzykowne zlecenie. Goblin o imieniu Foï-Gorb oferuje ogromną sumę złota w zamian za uwolnienie swojego syna, przetrzymywanego jako jeńca przez elfy na przeklętej wyspie Céliandes.
Misja, której nikt nie chciał
Ayraak z natury niechętnie przyjmuje zlecenia od goblinów, lecz tym razem pokusa bogactwa okazuje się silniejsza. Wraz ze swoją drużyną wyrusza w niebezpieczną podróż na terytorium, którego większość istot unika z obawy przed klątwami i nieznanym. Wyspa Céliandes jawi się jako miejsce przeklęte, pełne mroku, tajemnic i wrogo nastawionych istot.
Początkowo wydaje się, że będzie to klasyczna opowieść o wyprawie do zakazanej krainy – typowa historia o odważnych najemnikach, którzy wyruszają po nagrodę. Jednak Nicolas Jarry postanawia przełamać ten schemat, nadając opowieści głębszy wymiar.
Orkowie z zasadami
Autor konsekwentnie podważa stereotyp orków jako dzikich, bezmyślnych bestii. Wręcz przeciwnie, pokazuje ich jako rasę złożoną, zdolną do refleksji, lojalności i emocjonalnej więzi. Żelazny Kieł to nie tylko grupa najemników, lecz wspólnota postaci o odmiennych charakterach i skomplikowanych przeszłościach.
Choć orkowie wykonują zlecenia za pieniądze, kierują się własnym kodeksem honorowym. Nierzadko wykazują więcej moralności i empatii niż elfy czy ludzie, których świat przedstawia się tu jako chłodny i wyrachowany. W miarę jak bohaterowie zapuszczają się coraz głębiej w elfickie terytorium, kontrast między brutalnością orków a wyniosłą arogancją elfów staje się coraz bardziej widoczny. To zderzenie kultur prowokuje refleksję nad naturą cywilizacji i barbarzyństwa.
Narracja i klimat
Choć Ayraak nie jest najlepszym tomem w serii, trudno odmówić mu solidnego wykonania i emocjonalnej głębi. Jarry potrafi budować napięcie oraz tworzyć wyraziste relacje między bohaterami. Niektóre sceny mogłyby zostać bardziej rozbudowane, jednak całość pozostaje spójna i wciągająca.
Komiks wciąga od pierwszych stron dzięki ponuremu, pełnemu napięcia klimatowi. Dialogi, choć momentami nieco rozwlekłe, dobrze oddają charakter postaci i nadają fabule rytm. Całość ma ciężar emocjonalny, który rzadko pojawia się w historiach o orkach, tutaj każdy z nich ma swoje motywacje, wątpliwości i marzenia, nawet jeśli rzadko je ujawnia.
Siła ilustracji
Rysunki Jesúsa Hervása Millána doskonale oddają atmosferę tej mrocznej opowieści. Artysta posługuje się realistyczną, lekko szorstką kreską, która podkreśla fizyczność i brutalność świata. Orkowie nie przypominają groteskowych potworów, którzy są przedstawieni jako zmęczeni wojownicy, noszący na sobie ślady bitew i trudów życia.
Kolorystyka jest przygaszona i chłodna, z dominującymi odcieniami zieleni, brązu i szarości, co wprowadza nastrój melancholii i niepokoju. Las, przez który wędrują bohaterowie, przypomina organiczną pułapkę, pełną cieni i zagrożeń. Millán świetnie radzi sobie z budowaniem przestrzeni i atmosfery, choć w dynamicznych scenach walk czasem traci klarowność, postaci stapiają się w chaosie ruchu, co chwilami utrudnia śledzenie akcji.
Podsumowanie
Orki i Gobliny: Tom 06 – Ayraak nie jest komiksem przełomowym, ale stanowi solidny i dojrzały rozdział w uniwersum Świata Akwilonu. To historia o lojalności, braterstwie i cienkiej granicy między honorem a brutalnością. Przyciąga uwagę charyzmatyczną grupą najemników, surowym pięknem ilustracji i pytaniem, które pozostaje aktualne także w naszym świecie: czy naprawdę wszystko da się kupić za pieniądze?
Dziękuję Wydawnictwu Egmont za egzemplarz do recenzji.
