Bardzo lubię twórczość Cassandry Clare. Podczas czytania ciężko jest oderwać wzrok od lektury. Czy tak samo było w przypadku drugiej części serii Diabelskich Maszyn?
Mechaniczny książę to kontynuacja Mechanicznego Anioła. W kolejnym tomie akcja dalej toczy się w świecie wiktoriańskiego Londynu. Główna bohaterka, Tessa, znalazła schronienie wśród Nocnych Łowców. Niestety nic nie jest trwałe, kilka osób chce odsunąć Charlotte od kierowania Instytutem.
Taka sytuacja nie może mieć miejsca. Wówczas nastolatka byłaby łatwą zdobyczą dla Mistrza, który chce wykorzystać jej moc. W drugiej części Tessa, Will i Jem odkrywają, że nienawiść głównego antagonisty wynika z osobistych pobudek.
Jestem pozytywnie zaskoczony drugą częścią. Mam wrażenie, że wypada jeszcze lepiej od Mechanicznego Anioła. Choć nie ma spektakularnych scen walki czy zbyt dynamicznej akcji, czytało się bardzo dobrze. Otrzymaliśmy za to sporo intryg, wiele tajemnic ujrzało światło dzienne. W drugiej części serii Diabelskich Maszyn zostali rozwinięci bohaterowie. Każdy miał swoje pięć minut.
Bardzo się cieszę, że Cassandra Clare nie poświęca w całości uwagi jednej postaci, lecz kilku. Wprowadza to różnorodność, intymność i lepszą okazję do zrozumienia, co kieruje bohaterami lub jakie mają cele. Nie zabrakło również fantastycznego i jedynego w swoim rodzaju Magnusa Bane’a. Jego dobre serce i chęć pomocy Nocnym Łowcom są nieocenione.
Jestem zachwycony drugim tomem. Przeczytałem go jednym tchem. Z każdą stroną było coraz trudniej oderwać wzrok. Najbardziej porwał mnie wątek przystojnego i autodestrukcyjnego Willa. Od początku był jedną z nielicznych postaci, których ciężko było nie pokochać. Zdradzę Wam, że w Mechanicznym księciu pewien sekret o nim ujrzy światło dzienne, przez co niektóre sprawy znacznie się skomplikują.
Świat wykreowany przez Cassandrę Clare jest przepiękny, magiczny i jedyny w swoim rodzaju. Drugi tom Diabelskich Maszyn okazał się lepszy od pierwszej części. Zachęcam do przeczytania tej serii. Nie będziecie zawiedzeni.
