Wydawnictwo Egmont nie zwalnia tempa i wydaje kolejny komiks osadzony w Świecie Akwilonu, tym razem poświęcony Magowi! Czy warto sięgnąć po tę serię?

W drugiej części uczeń Eragan przybywa wraz ze swoim mistrzem do położonego wysoko w górach klasztoru Drahanan. Jest on uważany za centrum wiedzy o magii runicznej. Przez cały rok młody chłopak będzie nauczyć się panowania nad swoją mocą. Mają pomóc mu w tym wybitni magowie, tylko czy dadzą radę? W tytułowym bohaterze drzemie ogromna magia, którą ciężko kontrolować. Czy uda mu się nad nią zapanować? Czy zagłębi się w tajniki magii runicznej? 

Świat Akwilonu: Magowie: Eragan to komiks łączący w sobie elementy fantastyki z powieścią detektywistyczną. Chciałbym napisać, że historia rysunkowa wciągnęła mnie i pochłonęła do tego stopnia, że ciężko było się oderwać, ale nie mogę. Nie było tak, jest to na pewno najsłabsza powieść ze Świata Akwilonu.  

Nicolas Jarry, scenarzysta, chciał stworzyć bardzo dobrą powieść z budowaniem napięcia i nieoczekiwanymi zwrotami… i w dużej mierze to mu się udało. Czasami akcja jest tak gęsta, jest jej na tyle dużo, że bardzo łatwo się w tym pogubić. Wielokrotnie wracałem do poprzednich stron. Pewne wątki były dla mnie nie do końca jasne. Rozwój wydarzeń w niektórych fragmentach komiksu wydawał się chaotyczny.

Postać Eragana w tej części staje się bardziej złożona, ale początkowo jego irytująca, arogancka i uparta natura utrudniała mi kibicowanie mu. Dopiero późniejsze strony rzucają więcej światła na jego przeszłość i motywacje, co pozwala lepiej zrozumieć jego charakter. Mimo to nie wzbudził on we mnie głębokiej sympatii.

Jak w każdym komiksie ze Świata Akwilonu, oprawa graficzna stanowi jego najmocniejszą stronę. Rysunki Stéphane’a Créty’ego są dopracowane w każdym detalu, szczegółowe i dokładne. Niektóre sceny zachwycają rozmachem!

Świat Akwilonu: Magowie: Eragan to historia, która niekoniecznie skradła moje serce. Mimo wszystko zachęcam do wyrobienia sobie własnej opinii.

Dziękuję Wydawnictwu Egmont za egzemplarz do recenzji.