Ta biografia była zaplanowana na 75. rocznicę urodzin artysty, jednak stało się inaczej. Krzysztof Krawczyk zmarł, a książka to pierwszy niezależny życiorys artysty po jego śmierci.

Pierwszy raz Krzysztofa usłyszałam w radiu – była to piosenka Chciałem być. Tak mi się spodobała, że zgłębiłam twórczość artysty i znałam dosłownie wszystkie jego single na pamięć.

Chciałem być piosenkarzem, ze względu na moją sympatię do muzyka, trafiło na listę pozycji, które muszę przeczytać. Byłam ciekawa, czego o nim nie wiem.

W tej książce poznałam twórcę z kompletnie innej strony. Byłam zdziwiona, że tak mało go znałam. Okazało się, iż w młodości miał wiele za uszami.

W biografii poznajemy spojrzenie ludzi z jego najbliższego otoczenia, którzy wspominają go jako oddanego, upartego człowieka. Jako sympatycznego i przyjacielskiego, popełniającego błędy i niepozbawionego wad, ale ostatecznie… pozytywnie zakręconego. Mamy osąd bohatera, sporo ciekawych rozmów, ilustracji.

Gdy zaczynałam czytać, myślałam, że opowieść zacznie się od narodzin artysty, jego kolejnych lat, aż do śmierci. Jednak wątki przeplatają się ze sobą. Rozpoczyna się, gdy artysta zyskuje sławę, od jego powrotu do Polski i pracy z Goranem Bregoviciem. Z czasem dowiadujemy się, jakie wydarzenia miały miejsce zarówno wcześniej, jak i później.

Okładka jest przyjemna dla oka. Ma mnóstwo kolorów, które idealnie ze sobą współgrają. Wraz ze wspaniałymi archiwalnymi fotografiami pozycja stanowi fantastyczną ozdobę na półce.

Książka to doskonały prezent dla rodziców czy dziadków, którzy znają twórczość Krawczyka dłużej niż my, ale nie tylko. Warto poznać historię tego artysty, nawet jeśli nie mieliście z nim nic do czynienia. Polecam serdecznie!