Siostra Nocy to ostatnia część cyklu o trzech siostrach. Po wydarzeniach z tomu Siostry Księżyca miałam wysokie oczekiwania. Z książki na książkę poziom rósł i opowieść, jak i postacie zyskiwały. Bardzo czekałam na dalsze losy bohaterów i nie mogłam się doczekać tej części.

Niezwykle zżyłam się z czarownicami i nie chciałam się rozstawać. Miałam nadzieję, że ten trzeci tom będę pamiętała jeszcze przez dłuższy czas, że finał będzie poruszał emocje, o których nawet nie zdawałam sobie sprawy.

Muszę przyznać, trochę się rozczarowałam. Spodziewałam się czegoś naprawdę dobrego, dostałam przyjemną historię. Jest to zakończenie wszystkiego. Nie spotkamy się już raczej z bohaterami i tym uniwersum, więc myślałam, że autorka naprawdę zostawi na koniec coś mocnego.

Na jednej z ostatnich stron możemy ujrzeć przepiękną ilustrację dwójki bohaterów. Jest naprawdę urocza i dobrze wpasowuje się w całość.

Dodatkowo autorka na końcu zawsze ma coś ciekawego dla czytelnika. Raz był to przepis na ciasteczka, a teraz dostaliśmy instrukcję na wodę księżycową.

Wracając do początku, muszę poruszyć temat okładki. Od pierwszego tomu jestem nimi zachwycona. Wyglądają obłędnie, a na półce cała seria prezentuje pięknie.

Co do bohaterów, muszę przyznać, że moje serce skradły męskie postacie. Są wykreowane w taki sposób, że nie da się w nich nie zakochać. Myślę, że to też im mogę zawdzięczać, że płynęłam przez książkę. Niestety finału nie czytało mi się szybko. Nie chciałam kończyć przygody. Im wolniej brnęłam w tekst, tym dalej do końca historii. Mogłam przez to spędzić więcej czasu z bohaterami.

Uważam, że fani fantastyki obowiązkowo powinni sięgnąć po tę pozycję. A osoby, które bardzo zwracają uwagę na okładkę, także się nie zawiodą. Tak jak wspominałam, są one przepiękne i można się w nich rozpływać.