Bob Marley, właściwie Robert Nesta Marley – jamajski piosenkarz, wykonawca muzyki reggae, współzałożyciel, wokalista i gitarzysta rytmiczny grupy The Wailers.
Urodził się 6 lutego 1945 roku we wsi Nine Mile w regionie Saint Ann. Jego matką była 19-letnia Cedella Marley, zaś ojcem starszy od niej o ponad 35 lat Norval Marley, biały Jamajczyk o brytyjskich korzeniach, okoliczny nadzorca ziemski.
Mieszkając przy Second Street, Nesta oraz jego przyjaciel Bunny po raz pierwszy zetknęli się z zagraniczną muzyką rozrywkową; ich sąsiad, mechanik samochodowy, zawiesił zakupiony w Miami tranzystorowy radioodbiornik Sylvania na sznurze do bielizny na wspólnym podwórzu. Największe wrażenie wywarł na chłopcach amerykański rhythm and blues. Mniej więcej w tym samym czasie powstało na wyspie pierwsze w miarę profesjonalne studio nagraniowe Federal Studio. Jesienią 1961 roku napisał trzy własne piosenki.
Chcąc wcielić swoje ambitne plany w życie, Marley zaczął uczęszczać na organizowane przez Joego Higgsa darmowe warsztaty muzyczne dla początkujących wokalistów. Zabierał na nie swoich przyjaciół Bunny’ego Livingstona i Winstona McIntosha. Cała trójka zyskała uznanie Higgsa, który postanowił objąć poważną opiekę nad ich dalszą karierą. Wkrótce Marley zaprosił do grupy jeszcze jednego chłopaka, Juniora Braithwaite’a oraz dwie znajome dziewczyny, Beverley Kelso i Cherry Green. W ten sposób cała szóstka nastolatków stworzyła do końca 1963 roku zespół, początkowo nazwany The Teenagers, później – The Wailers. Na debiutancki singel grupy wybrał Simmer Down.
Prawdziwe przyczyny rozpadu grupy nie są do końca jasne. Według jednej z wersji wydarzeń Blackwell świadomie dążył do rozbicia zespołu, celowo promując go jako Bob Marley & The Wailers, natomiast inna teoria głosi, że to Marley chciał pozbyć się konkurencji wewnątrz grupy, pragnąc zostać jej jedyną twarzą.
Marley zorganizował go na nowo, tym razem już oficjalnie pod tą nazwą. W nowym składzie zespół zarejestrował w studiu Harry’ego materiał na nową płytę. Wydany w październiku 1974 roku album Natty Dread.
W Londynie do Londynu nagrał kolejny album studyjny. Krążek zatytułowany Exodus. Znalazły się na nim kolejne wielkie przeboje, takie jak: Jamming, Natural Mystic, One Love, czy też Three Little Birds. Wiosną 1978 roku ukazała się dziesiąta płyta Marleya i The Wailers pod tytułem Kaya, tym razem niemal w całości poświęcona tematyce miłosnej.
W maju 1977 roku w Paryżu, w ramach trasy Exodus Tour, Marley wziął udział w towarzyskim meczu piłki nożnej z członkami narodowej kadry Francji. W czasie gry poważnie zranił się w duży palec u nogi, tracąc paznokieć. Długo niegojąca się rana wzbudziła niepokój londyńskich lekarzy; dalsza diagnostyka wykazała w niej obecność zmiany nowotworowej (czerniaka złośliwego), wobec czego zalecono amputację palca. Marley stanowczo odmówił, gdyż jako rastafarianin uznawał zasadę jedności ciała, zabraniającą tego typu zabiegów. Marley zmarł 11 maja w szpitalu Cedars of Lebanon w Miami. Do trumny złożono wraz z nim jego nieodłączną czerwoną gitarę Gibson Les Paul, garść marihuany oraz Pismo Święte otwarte na Psalmie 23.
Po śmierci Marleya ukazało się o jego osobie kilka filmów biograficznych i dokumentalnych, między innymi: Bob Marley and the Wailers: The Bob Marley Story, Time Will Tell, Rebel Music, Bob Marley: The Making of a Legend. 20 kwietnia 2012 roku światową premierę miała najnowsza, niemal dwuipółgodzinna filmowa biografia wokalisty w reżyserii Kevina Macdonalda, zatytułowana po prostu Marley.
